Jak pielegnowac gwiazde betlejemska

Cissus roślina pochodzenia australijskiego, należy do najefektowniejszych z pnączy uprawianych w mieszkaniach, zasługuje więc na jeszcze większe niż dotychczas rozpowszechnienie. Roślina ta ma duże, jajowate lub prawie sercowate  liście, wyraźnie ząbkowane, nieco skórzaste, ciemnozielone. W przeciętnych warunkach liście te mają długość około 15 cm. U młodych osobników osadzone są na pędzie rzadko. Pędy osiągają długość od kilku do kilkunastu metrów, tak, że jeden egzemplarz może okryć zielenią całą dużą ścianę lub nawet wnękę. Pędy można ponadto rozpinać nie tylko na ścianach, ale tworzyć girlandy wokół okien i drzwi. Młode egzemplarze można traktować jako rośliny zwisające umieszczać w wiszących naczyniach lub na półeczkach. Przez większość fachowców cissus uważany jest za jedno z pnączy najłatwiejszych w uprawie, dość odporne na suche powietrze mieszkań w zimie i niekorzystne temperatury. Amatorzy jednak uważają tę roślinę za dość kapryśną i wymagającą. Istotnie wymaga ona nieco więcej troskliwości niż np. scindapsus, ale jeśli będziemy przestrzegać niżej podanych zaleceń, nie powinien nas spotkać zawód.
W stosunku do temperatury cissus nie ma specjalnych wymagań, lepiej jednak rośnie w chłodnych około 15 C mieszkaniach niż w bardzo ciepłych. W środku zimy w ogóle najlepiej by się czuł w temperaturze 5—8° C, ale zapewnienie jej jest mało realne, gdyż właśnie w zimie potrzebujemy jego piękna we wnętrzu mieszkalnym. Nie lubi dużych wahań temperatury w zimie zwłaszcza nie powinien być narażony na przeciągi. Cissus najlepiej rośnie w pokojach o wystawie wschodniej
zachodniej oraz pośrednich. Może jednak być uprawiany nawet w północnym pokoju, choć wymaga więcej światła niż wybitnie wytrzymały na zacienienie bluszcz. Nie wolno natomiast narażać go na silne i bezpośrednie nasłonecznienie, które może zupełnie zniszczyć młode egzemplarze, zwłaszcza przeniesione z miejsc zacienionych.