Ważnym zabiegiem przy uprawie złocieni jest przycinanie pędów

Wierzchołki złocieni drobnokwiatowych uszczykujemy dwukrotnie w maju i w pierwszych dniach czerwca w celu rozkrzewienia się roślin, uważamy jednak, aby na krzaku pozostało 8 do 10 pędów. Boczne odgałęzienia, ukazujące się na każdym z pędów, wyłamujemy. Złocienie wielkokwiatowe zarówno białe, jak i barwne odmiany uprawiamy podobnie jak drobnokwiatowe, mamy jednak więcej kłopotu z uformowaniem krzaka: prowadzimy je zwykle na 3—5 pędów, to znaczy pozostawiamy na krzaku 3—5 pędów, resztę zaś wyłamujemy u nasady; wszystkie pojawiające się w ciągu lata pędy uszczykujemy paznokciem, gdy tylko dadzą się uchwycić palcami; pączki kwiatowe, które ukazują się również przez całe lato, usuwamy, pozostawiając tylko po jednym z nich na każdym pędzie. W końcu września, przed nadejściem przymrozków, przenosimy rośliny do mieszkania, ustawiamy przy oknie i podlewamy tak, aby ziemia była stale umiarkowanie wilgotna. Jeżeli mamy czas i miejsce, możemy wyprodukować niskie, drobnokwiatowe złocienie do dekoracji balkonów, sadzonkujemy je wówczas o kilka tygodni wcześniej, aby wcześniej zakwitły. Do skrzynek można przesadzić je już w sierpniu. Jako rośliny doniczkowe do ozdoby mieszkań najczęściej uprawiane są drobnokwiatowe złocienie zwisające. Bardzo ładne są np. odmiany „Bronze Star” złotobrązowe, „Apri- cot” różowe i „Sunshine” żółte. Złocienie te uprawiamy podobnie jak odmiany drobnokwiatowe, sadzonkujemy jednak znacznie wcześniej, bo już w grudniu—styczniu. Po ostatnim przesadzeniu ustawiamy je na wiszących półeczkach lub na słupkach, a pędy ich przyginamy w dół i przywiązujemy do umocowanych niżej haczyków. Robimy to ostrożnie, są bowiem bardzo kruche. Przycinać ich nie potrzebujemy, możemy jedynie uszczykiwać pędy boczne, jeżeli uważamy, że jest ich za dużo. Gdy rośliny przyzwyczają się już do „rośnięcia w dół” odwiązujemy je od haczyków lub rusztowań pozostaną już nadal zwisające.