ANTURIUM SCHERZERA — Anthurium scherzerianum

W kwiaciarniach ostatnio coraz częściej spotyka się anturium roślinę o kwiatach przypominających znaną ogólnie cantedeskię (kallę), lecz mniejszych i zwykle ogniście czerwonych. Jest to zresztą bliska krewna cantedeskii i barwny jej kwiat również nie jest w sensie botanicznym kwiatem, lecz pochwą kwiatową. Właściwe kwiaty są bardzo drobne, liczne i bardzo ściśle ułożone jeden przy drugim w wąskim kwiatostanie typu kolby ; u anturium jest on żółtawy, długi i często wężowato skręcony. Anturium sprzedawane jest częściej w postaci kwiatów ciętych, które wyjątkowo długo trzymają się w wazonie, jednak czasem produkowane są też rośliny doniczkowe. Wówczas kwiatom towarzyszą ładne, skórzaste liście, owalno-lance- towate, zielone, od spodu żółtawe, czasem czerwono nakra- piane. Kwitnie zwykle w drugiej połowie zimy. Anturium po przyniesieniu do mieszkania trzeba postawić w miejscu ciepłym najlepiej się czuje w temperaturze około 20 C — i nie narażonym na przeciągi. Nie trzeba też ustawiać go na południowym oknie, gdyż liście są wrażliwe na przypalenie. Podlewać należy obficie, a nawet zraszać. Późną wiosną, 4—6 tygodni po przekwitnięciu, należy przesadzić rośliny do świeżego podłoża. Zalecana jest mieszanina mchu torfowca, ziemi liściowej (jak najmniej rozłożonej. lub po prostu przegniłych liści), torfu i piasku; wszystkie te składniki miesza się w stosunku 1:1:1:1. Naczynia powinny być płytkie, gdyż korzenie anturium rozrastają się też pod powierzchnią ziemi. Konieczne jest ułożenie na dnie grubej warstwy drenażu (do 1/3 wysokości naczynia). Chore i połamane korzenie należy obciąć, ze zdrowymi zaś trzeba się obchodzić ostrożnie, gdyż łatwo ulegają złamaniu. Jeżeli rośliny są duże, można je przy okazji przesadzania podzielić ; jest to najwygodniejszy sposób rozmnażania w warunkach amatorskich. W produkcji towarowej rozmnaża się anturium z nasion, ale jest to znacznie trudniejsze i wymaga warunków, które można zapewnić tylko w szklarni. Przez całe lato rośliny obficie podlewamy i zraszamy. Pożądane jest stosowanie do tego celu wody deszczowej. Zaleca się też zasilanie co 2—3 tygodnie płynnymi nawozami w dużym rozcieńczeniu. Na jesieni anturium wchodzi w okres spoczynku, który trwa do połowy zimy. W tym okresie podlewanie musi być zaledwie umiarkowane lub nawet skąpe (ale bryły nie wolno zasuszyć), a temperatura niższa (16—18 C). W styczniu rośliny ustawiamy w cieplejszym miejscu i zaczynamy obficiej podlewać. W lutym powinny zakwitnąć.