Sherlock cda

Roślina ta, mająca bardzo piękne, duże, błękitne lub białe kwiaty nie jest w naszych mieszkaniach tak rozpowszechniona, jak na to zasługuje. A szkoda, bo poza efektownymi kwiatami ma jeszcze jedną cenną zaletę: może się piąć i to dość wysoko przy pomocy wąsów ukazujących się w pachwinach szerokich, klapowatych liści. Nadaje się zwłaszcza do dekoracji dość głębokich nisz okiennych. Pasiflora pochodzi z Ameryki zwrotnikowej, tylko kilka gatunków rośnie w Azji i Australii. Rozmnażać ją można przez wysiew nasion lub z sadzonek robionych na wiosnę. Gdy tylko rośliny nieco podrosną, rozpinamy je na wstawionych do doniczki podpórkach. Pasiflora nie jest rośliną specjalnie wybredną, rośnie jednak lepiej w ziemi żyznej. Latem należy jej zapewnić dużo słońca i wody, zimą natomiast trzymać w półcieniu i podlewać bardzo umiarkowanie. Zbyt obfite podlewanie przy niskiej temperaturze jest dla pasiflory szkodliwe. Choroby i szkodniki Objawy: na liściach widoczne liczne, odbarwione plamki, stopniowo cała blaszka liściowa przybiera żółtawe i szybko brunatniejące zabarwienie; od spodu ledwo dostrzegalne, ruchliwe, zielonkawożółte lub pomarańczowoczerwone pajęczaki, do około 0,5 mm długości, snujące delikatny oprzęd. Przyczyna: występowanie przędziorków.