TRZYKROTKA, TRADESKANCJA Tradescantia

Trzykrotka to roślina niemal wszystkim znana i przez wszystkich łubiana jako wyjątkowo łatwa w uprawie. Odznacza się długimi, zwisającymi pędami, na których niezbyt gęsto osadzone są bezogonkowe, owalne, ostro zakończone liście. Pędy te mają zazwyczaj 30—50 cm długości, a w dobrych warunkach dochodzą nawet do metra. Listki nie przekraczają długości 4—5 cm.
Trzykrotka pochodzi z Ameryki Północnej i ma wiele gatunków, które różnią się wielkością i barwą liści. Najpospolitsza jest trzykrotka zielona (Tradescantia albi- JJora). Wydała ona dwie odmiany pstrolistne: jedna z nich odznacza się paskami białymi, druga kremowymi. Gatunek ten kwitnie na ogół rzadko, a jego drobne, białe kwiaty nie mają znaczenia zdobniczego. Najładniejszym gatunkiem jest bez wątpienia trzykrotka pasiasta (Zebrina pendula). Liście jej są większe niż u poprzedniej i pięknie zabarwione: z wierzchu ciemnozielone z dwiema srebrzystymi, szerokimi pręgami, od spodu zaś karminowe z metalicznym połyskiem. Trzykrotka ta wydała bardzo dekoracyjną odmianę o liściach pręgowanych biało i różowo. Kwiaty tego gatunku są niewielkie, ciemnoczerwone. Trzykrotka mirtolistna (Tradescantia flmninensis), pochodząca z Brazylii, jest najmniejsza z ogólnie uprawianych. Pędy jej zwisają na 10—20 cm, a listki są drobne (3—4 cm), z wierzchu ciemnozielone, od spodu czerwonofioletowe. Gatunek ten odznacza się bardzo obfitym kwitnieniem, a jego śnieżnobiałe kwiaty w przeciwieństwie do kwiatów poprzednich gatunków mają pewne znaczenie zdobnicze. Wydaje też dużo nasion, można ją więc rozmnażać zarówno z sadzonek, jak i z siewu.