Japoński sposób układania kwiatów

Niesłabnącym zainteresowaniem cieszy się u nas ikebana. Ten egzotyczny wyraz japoński oznacza jednocześnie i sztukę układania kwiatów i sam bukiet ułożony według zasad tej sztuki. Ma ona wieloletnie tradycje i jest ogromnie rozpowszechniona; podobno w samym Tokio jest 30 tysięcy nauczycieli prowadzących kursy dekoracji kwiatowych. Istnieją duże szkoły zajmujące wielkie budynki i małe szkółki mieszczące się przy kwiaciarniach. Uczęszczają do nich Japonki w różnym wieku i z różnych środowisk. Kompozycja ikebany polega na odpowiednim zestawieniu kwiatów i roślin o ozdobnych liściach, gałązek, owoców, a czasem i innych dodatków, oraz zharmonizowaniu ich z naczyniem. Jest to oczywiście bardzo uproszczone określenie ikebany, gdyż zasadniczą sprawą jest tu wyczucie proporcji, wykorzystanie kontrastów i umiejętność rozłożenia materiału. Jeden z typowych schematów kompozycji japońskich przedstawia rysunek 114. Na rysunku tym u góry widać trzy główne elementy kompozycji: rośliny symbolizujące człowieka (z lewej), niebo (w środku) i ziemię (z prawej). Wysokość „człowieka” stanowi 2/3 wysokości „nieba”, wysokość „ziemi” wysokości „nieba”. Na środkowym szkicu rysunku 114 pokazano ten sam układ z dodatkiem 2 innych elementów „góry” i „łąki”, na ostatnim zaś pomocnicze elementy, których dodawanie jednak nie jest obowiązkowe.