W jesieni sadzimy ją do gruntu na działce lub w ogrodzie
Gdy roślina już zupełnie zaschnie, wyjmujemy ją, oczyszczamy ze starych liści i korzeni i przechowujemy cebulę w suchym miejscu, aż do jesieni. W jesieni sadzimy ją do gruntu na działce lub w ogrodzie, a na zimę przykrywamy liśćmi, które wiosną następnego roku zdejmujemy. Pielęgnowanie w ciągu lata polega na podlewaniu i usuwaniu pojawiających się pąków kwiatowych. W końcu czerwca cebule wyjmujemy i zasuszamy. Jeżeli z jednej cebuli wytworzy się parę cebulek (2—3), wybieramy do pędzenia największą. Na jesieni możemy przystąpić do pędzenia, cebule te będą jednak kwitły znacznie później niż preparowane. Objawy: cebula jest zmurszała, a jej łuski czerwonawoszare; pęd w ogóle nie wybija lub wyrasta słaby, pokryty gnijącymi plamami z watowatym splotem grzybni. Przyczyna: choroba pochodzenia grzybowego (zgnilizna twardzikowa tulipana). Zwalczanie: zapobiegawczo zaprawiać cebule Kaptanem; chore rośliny wraz z ziemią usuwać. Objawy: z cebuli pąki zupełnie nie wybijają lub pędy wyrastają skarłowaciałe, nieraz postrzępione; mogą też na liściach i płatkach kwiatowych ukazywać się okrągłe, najpierw białawe plamy, które następnie gniją; miejsca gnicia pokrywa szary, obficie pylący, pleśniowaty nalot; cebule są niewyrośnięte, a pod łuskami okrywającymi widać szarobrunatne miejsca. Przyczyna: opanowanie przez grzyb szarej pleśni tulipana.