Tulipany papuzie o wyjątkowo dużych kwiatach i nieregularnych, wystrzępionych płatkach

Najczęściej spotykaną barwą jest różowa z zielonymi, wypukłymi naciekami i plamami. Kwitną one później niż tulipany poprzednich ras. Należą do najbardziej łubianych. W ostatnich latach hodowcy radzieccy zwrócili szczególną uwagę na dzikie tulipany pokrywające stepy Azji Środkowej i Krymu barwnym, czerwonożółtym kobiercem; krzyżują z nimi odmiany szlachetne aby uzyskać nowe. wartościowe rośliny. Obecnie łatwo już w sklepach ogrodniczych nabyć cebule tulipanów, z których możemy w domu otrzymać kwitnące rośliny. Jeżeli chcemy, aby zakwitły wcześnie w drugiej połowie zimy musimy wybrać odmiany nadające się do wczesnego pędzenia. Do takich należą tulipany z ras „Duc van Tol” oraz odmiany: „Brillant Star” — szkarłatna, „Couleur Cardinal” o kwiatach szkarłatnych z niebieskawą obwódką przy nasadzie płatków. „General de Wet” pomarańczowożółta i inne, przeważnie niewielkie, osadzone na krótkich, równych z liśćmi łodygach. Tulipany z rasy Darwina (np. (np. czerwono kwitnąca odmiana „Bartigon” lub „Pride of Haarlem”) nadają się do pędzenia w końcu lutego i w marcu. Kupując cebule musimy zwracać uwagę, aby były one dorodne (a więc aby miały więcej niż 12 cm obwodu) i pokryte zdrowymi, nie uszkodzonymi łuskami brązowej barwy. Do pędzenia na pierwszą połowę grudnia nadają się tylko cebule preparowane. Cebule tulipanów wsadzamy do doniczek z ziemią w okresie od połowy września do połowy października, zależy to zresztą od odmiany; wcześniej kwitnące np. w grudniu, sadzimy wcześniej, późno kwitnące odpowiednio później. Ziemię dajemy inspektową z domieszką darniowej i piasku; nie zapominamy także o położeniu drenażu (skorupek) na dnie doniczek. Cebul nie przysypujemy ziemią całkowicie, lecz wciskamy na taką głębokość, aby ich wierzchołki wystawały. Ponieważ po ukorzenieniu się cebula zostaje zawsze nieco wypchnięta, zalecane przez niektórych bardzo płytkie sadzenie nie jest wskazane.